18 Μαρτίου 2024

ΠΩΣ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ



ΠΩΣ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Η νηστεια μεσα στην Αγια Τεσσαρακοστη ειναι χωρις λαδι δηλαδη ξηροφαγια.

Λαδι εχει μονο το Σαββατοκυριακο και την 25 Μαρτιου του Ευαγγελισμου εχει ψαρι.
Μονο εαν  πεσει ο Ευαγγελισμος μεσα στην Μεγαλη Εβδομαδα το ψαρι φευγει και γινεται λαδι.

Την Κυριακη των Βαιων δεν εχει ψαρι αλλα μονο λαδι.

Αιρετικο χερι ειναι λεει ο Αγιος Νικοδημος ο Αγιορειτης  αυτο που εγραψε οτι την Κυριακη των Βαιων καταλυουμε ψαρι.

Την Μεγαλη Πεμπτη δεν εχει λαδι. Συγχωρουνται αυτοι που θα καταλυσουν λιγο κρασι για τον Μυστικο Δειπνο. Αλλα αυτοι που νηστευουν και απο κρασι και απο λαδι κανουν το καλυτερο.

Το Μεγαλο Σαββατο ειναι το μονο Σαββατο του χρονου που δεν κανουμε καταλυση οινου και ελαιου.

Εβδομας Μεγαλη, πως πρεπει να νηστευεται.

Πηδαλιον :
ΚΑΝΩΝ  ΞΘ'
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ.
Ερμηνεια, συμφωνια, σχολια,
σελ. : 91,  92, 93, 94, 95, 96.

Σχολια. σελ. 92 :

Σημειωσαι οτι εις ολην την  μ'.
μιαν μονον φοραν καταλουμεν οψαριον, εις την εορτην δηλ. του Ευαγγελισμου μονον, καθως τα χειρογραφα Τυπικα του αγιου Ορους διοριζουν.

Πλην  αν ο Ευαγγελισμος τυχη εις την μεγαλην εβδομαδα, οινον μονον και ελαιον καταλουμεν κατα τα Τυπικα, τα χειρογραφα και τυπωμενα.

Πηδαλιον : 
ΚΑΝΩΝ  ΚΘ'.
ΤΗΣ   ΣΤ'.  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.
Ερμηνεια, συμφωνια, σχολια.
Σελ.  243, 244, 245.

ΚΑΝΩΝ ΚΘ'. σελ. 243-244 :

...................... Μηδενος ουν ημας εναγοντος καταλιπειν την ακριβειαν, οριζομεν, Αποστολικαις, και Πατρικαις επομενοι παραδοσεσι, μη δειν εν Τεσσαρακοστη τη υστερα εβδομαδι την Πεμπτην λυειν, και ολην την Τεσσαρακοστην ατιμαζειν.

Ερμηνεια. σελ. 244 :

.........................οτι απαντες να νηστευωσι την αγιαν μ'. ( εν δε τη μ'. συμπεριλαμβανεται και η μεγαλη  ε'. και ολη η μεγαλη εβδομας ), οσον και εις τας των Πατερων, δηλ, εις τον ν'. Κανονα των εν Λαοδ. Πατερων, ος τις διοριζει, οτι δεν πρεπει τινας να λυη την νηστεια της  ε'. της υστερας εβδομαδος της μ'. ( δηλαδη της μεγαλης Πεμπτης ), και δια της λυσεως ταυτης να ατιμαζη και να αχρειοι την νηστειαν ολης της μ'. αλλα πρεπει ολην την μ'. να νηστευη μετα ξηροφαγιας, συν αυτη δηλ. τη μεγαλη  ε'.  ( 1 ).

Σχολια. σελ. 244-245 :

.......................Και ο πρωτος Διονυσιου λεγει, οτι αλλοι μεν Χριστιανοι τας εξ ταυτας ημερας διαπερνουσι τελειως χωρις τροφην, αλλοι δε τας τεσσαρας, αλλοι τας τρεις, και αλλοι τας δυω.
Αλλα και αι Διαταγαι των Αποστολων βιβλ. ε'. κεφ. ιη'. λεγουσιν, οτι τας εξ ταυτας του Παθους ημερας να μη τρωγη τινας αλλο, ει μη ψωμι, νερον, αλας, και λαχανα, χωρις να γευθη οινον, η κρεας. .................
..................( αγκαλα και τα ακριβεστερα χειρογραφα τυπικα των Βασιλικων, και μεγαλων Μοναστηριων του αγιου Ορους εις οινον μονον συγχωρουσι να καταλυεται η μεγαλη  ε'. αλλ' ουχι και εις ελαιον, εις τα οποια πρεπει και να ακολουθωμεν. Ουτω γαρ γεγραπται εν αυτοις, μεταλαμβανομεν οινου, και εψηματος ανευ ελαιου )..............
................Δια τουτο οι Θεοφοροι Πατερες οι τα τυπικα συγγραψαμενοι, ............
.............εδιωρισαν να γινεται καταλυσις εν αυτη εις οινον μονον, ποιησαντες συγκαταβασιν δια την τιμην του Κυριακου δειπνου οπου εις αυτην εγεινε. Πλην καλλιον καμνει εκεινος οπου νηστευει και τη μεγαλη  ε'. και απο οινον και απο ελαιον. Εκεινοι ομως οπου μετα την λειτουργιαν του μεγαλου Σαββατου καταλυουσιν οινον και ελαιον, προφανως παρανομουσιν. Οι γαρ Θειοι Αποστολοι εν ταις Διαταγαις βιβλ. ε'. κεφ. ιη'. ιθ'. προσταζουσι τους Χριστιανους να νηστευουν ολοκληρον την μεγαλην Παρασκευην και το μεγα Σαββατον, καθως και αυτοι νηστευουσιν αυτας, επειδη η νηστεια των δυω τουτων ημερων ειναι νομοθετημενη απο αυτον τον ιδιον Χριστον, ος τις ειπεν, ελευσονται ημεραι, οταν απαρθη απ' αυτων ο νυμφιος, και τοτε νηστευσουσι ( Ματθ. Θ'. ις'. ) εις την μεγαλην δε Παρασκευην, και μεγα Σαββατον, επαρθη ο Κυριος απο τους Ιουδαιους και εσταυρωθη και εταφη, δια την ημετεραν σωτηριαν. ....................
.................Πολλοι νηστευωσι τριημερα εν τη αγια μ'. και δια τι να μη νηστευωσι και το διμηρον της μεγαλης  ς', και του μεγαλου Σαββατου, οπου ειναι πλεον αναγκαιοτερον ; οχι και δεν ημπορουν να νηστευωσι και τα δυω, καλλιον να νηστευωσι τας δυω ταυτας ημερας, παρα να καμνουσι τριημερα. Λεγει γαρ ο Θειος Χρυσοστομος, ομιλια εις την μεγαλην εβδομαδα, οτι καθως η μεγαλη εβδομας ειναι κεφαλη και ανωτερα ολων των λοιπων εβδομαδων του χρονου, ετσι παλιν το μεγα Σαββατον ειναι κεφαλη της μεγαλης εβδομαδος. ......................

Αυτα ολα ειναι για τους φυσιολογικους.

Αυτα δεν ισχυουν για τους αρρωστους, για τις εγκυους και τα πολυ μικρα παιδια. 

Χρειαζεται διακριση απο εμπειρο πνευματικο για πολλες περιπτωσεις για καποια οικονομια, αρκει ο πνευματικος να γνωριζει το ενα τυπικο της νηστειας και να μην βγαζει δικα του τυπικα αδιακριτα για ολους.
Αυτα ειναι οσο αφορα τις τροφες.
Νηστεια χρειαζεται και για ολα τα παθη που μαστιζουν και πολεμουν τον ανθρωπο.
Εκει ο καθε ενας δινει τον αγωνα του με την βοηθεια παντα του Θεου.
Το να πεσεις ανθρωπινο λενε οι Πατερες,
το να μενεις πεσμενος ειναι σατανικο.
Επεσες σηκω, ξαναπεσες, ξανα σηκω επανω.
Λενε καποιοι : γιατι να παω στην Εκκλησια για μετανοια και εξομολογηση αφου μπορει να ξαναπεσω στις ιδιες αμαρτιες. Ασε θα παω στο τελος της ζωης μου,  για να μην κοροιδευω και τον Θεο. Ασε που το αυριο δεν ειναι δικο σου, αυτο που λες ειναι σατανικος λογισμος εκ δεξιων.
Αμα στραβοπατουσες και επεφτες στο χωμα θα ελεγες οτι  ασε να κατσω εδω στο χωμα μην τυχον ξαναπεσω κατω ??? Εκει θα σηκωνοσουν πονηρε.    Η αμα σου επεφτε το πορτοφολι με τα λεφτα κατω, θα το αφηνες κατω  γιατι ισως θα μπορουσε να σου ξαναπεσει η θα το επαιρνες στα γρηγορα να μην το βρει κανενας αλλος και θα το καθαριζες κιολας ???
Την ψυχη σου γιατι να την ριχνεις τοσο χαμηλα που ειναι αιωνια ???
Εισαι αδικος γιατι ενω εισαι ψυχη και σωμα, στο σωμα τα δινεις ολα και η ψυχη σου μενει πεινασμενη η και μπορει να της πετας κανενα ξεροκομματο.
Αγαπητε συναμαρτωλε μην παιζεις την ψυχη σου μαυρα κοκκινα λες και εισαι στο καζινο.
Δωσε και σε αυτη αυτα που της αξιζουν γιατι θα την εχεις αιωνια χωρις τελος.
Γιατι εαν φυγει απο το σωμα η ψυχη τοτε νεκρωνεται το σωμα. Αυτη δινει ζωη στο σωμα.  Και εαν την δουλευουμε συμφωνα με τις προδιαγραφες του Κατασκευαστη θα την  κανουμε καινουργια και θα μετεχουμε στην αιωνια και ουρανια χαρα Του,   ενω εαν την δουλευουμε με τον διαστροφικο πλαστογραφο και ψυχοεκτελεστη θα θρηνουμε με κλαματα στην αιωνιοτητα.
Η ελευθερια της επιλογης δικης μας.

https://www.facebook.com/share/v/YfSqZePNAqu7zEd4/

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ


ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ


9 Μαρτίου 2024

ΥΠΕΡ-ΠΑΝ-ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΑΝΑΠΑΥΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΔΟΥΛΩΝ ΣΟΥ

ΥΠΕΡ-ΠΑΝ-ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΑΝΑΠΑΥΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΠΑΝΤΩΝ  ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΔΟΥΛΩΝ ΣΟΥ




2 Μαρτίου 2024

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.


29 Φεβρουαρίου 2024

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ ΟΛΗ Η ΠΑΡΑΔΟΔΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΤΙΝΑΖΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΝΕ : 1) ΟΤΙ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΤΕ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ 2) ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΕ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ 3) ΟΤΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ ΔΗΛΑΔΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΔΕΙΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΙΟ - ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΓΙΟ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ - ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΤΕ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.





ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ ΟΛΗ Η ΠΑΡΑΔΟΔΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΤΙΝΑΖΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΝΕ : 

1) ΟΤΙ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΤΕ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ 

2) ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΕ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ 

3) ΟΤΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ ΔΗΛΑΔΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

ΔΕΙΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΙΟ - ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΓΙΟ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ - ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΤΕ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΡΤΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.

Ἡ καθημερινή συμμετοχή τῶν πιστῶν στήν Θεία Εὐχαριστία (ἀλλά καί ἡ Θεία Κοινωνία ἐκτός ναοῦ, «κατ’ οἶκον», ἄνευ Ἱερέως, τόσο τῶν μοναχῶν, ὅσο καί λαϊκῶν), ἐκφράζεται μέ σαφέστερο τρόπο ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο:
«Καί τό κοινωνεῖν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καί μεταλαμβάνειν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καλόν καί ἐπωφελές…Τίς γάρ ἀμφιβάλλει, ὅτι τό μετέχειν συνεχῶς τῆς ζωῆς, οὐδέν ἄλλο ἐστί ἤ ζῆν πολλαχῶς; Ἡμεῖς μέντοιγε τέταρτον καθ’ ἑβδομάδα κοινωνοῦμεν· ἐν τῇ Κυριακῇ, ἐν τῇ Τετράδι, ἐν τῇ Παρασκευῇ καί τῷ Σαββάτῳ καί ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις, ἐάν ἦ μνήμη Ἁγίου τινός.
Τό δέ ἀναγκάζεσθαί τινα, μή παρόντος Ἱερέως, τήν κοινωνίαν τῇ ἰδίᾳ χειρί λαμβάνειν, μηδαμῶς εἶναι βαρύ, περιττόν ἐστιν ἀποδεικνύεται, διά τό κατά τήν μακράν συνήθειαν καί δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων πιστώσασθαι. Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἐστν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἐφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ, ἕκαστος καί τῶν λαῶν τελούντων, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἔχει κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καί ὅτε βούλεται μεταλαμβάνει δι’ ἑαυτοῦ. Ἅπαξ γάρ τοῦ Ἱερέως τήν θυσίαν τελειώσαντος καί δεδωκότος, ὁ λαβών αὐτήν καί μεταλαμβάνων πιστεύειν ὀφείλει, ὡς παρ’ αὐτοῦ Ἱερέως μεταλαμβάνειν ὀφείλει. Καί γάρ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὁ Ἱερεύς ἐπιδίδωσι τήν μερίδα καί κατέχει αὐτήν ὁ ὑποδεξάμενος μετ’ ἐξουσίας ἁπάσης καί οὕτω προσάγει τῷ στόματι τῇ ἰδίᾳ χειρί. Ταυτόν τοίνυν ἐστί τῇ δυνάμει, εἴτε μίαν μερίδα δέξηταί τις παρά τοῦ Ἱερέως, εἴτε πολλάς μερίδας ὁμοῦ» («Πρός Καισαρίαν Πατρικίαν», P.G. 32, 484 – 485).

http://churchsynaxarion.blogspot.com/2012/04/blog-post.html?m=1 

Ὑπέρ τῆς καθημερινῆς Θείας Κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων συνηγορεῖ καί ἡ μαρτυρία τοῦ Τερτυλλιανοῦ (155 - 240 μ. Χ.), τοῦ ἀποκαλουμένου «Πατρός τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας», ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖ περί τῆς συνηθείας τῶν πιστῶν νά λαμβάνουν κατ’ ἰδίαν μερίδες καθαγιασμένου Ἄρτου, ὥστε νά μεταλαμβάνουν καθημερινά (Τερτυλλιανοῦ, “Ad uxorem”, 2, 5). Ἡ πρακτική αὐτή διατηρήθηκε γιά μέν τούς λαϊκούς μέχρι τόν 7ο αἰώνα, γιά δέ τούς μοναχούς ἐπί μεγαλύτερο διάστημα (Taft, ὅπ. παρ., σελ. 62).
Τό αὐτό δέχεται καί ὁ Μέγας Βασίλειος: «Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἔστιν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἀφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν· ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ ἕκαστος καί τῶν ἐν λαῷ τελούντων, ὡς ἐπί τῷ πλεῖστον, ἔχει Κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ» (Ἐπιστολή 93η. Βλ. Νικ. Καλογερᾶ, «Χριστιανική Ἀρχαιολογία», σελ. 437).
Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνει καί ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους στήν «Εἰσηγητική Ἔκθεση» τοῦ ἔτους 1970 (μεταξύ τῶν συντακτῶν της ἦταν καί ὁ Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης), μέ τήν ὁποία ἀπάντησε στούς μοναχούς ἐκείνους πού πρέσβευαν τήν συνεχῆ Θεία Κοινωνία. «Καίτοι δέ αἱ τῶν πιστῶν συνάξεις ἐπαύσαντο καθ’ ἡμέραν γινόμεναι, ὡς ἀνωτέρω εἴρηται, ἀλλ’ ὅμως ἡ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μετάληψις τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνομίζετο παρά τοῖς Χριστιανοῖς ἀναγκαιοτάτη καί ἀπαραίτητος πρός σωτηρίαν. Τούτου δέ ἔνεκα καί τῆς β’ καί γ’ ἑκατονταετηρίδος, ἐπεκράτησε τό ἔθος τοῦ παραλαμβάνειν ἕκαστον ἀπό τοῦ Ἱερέως Ἄρτον ἡγιασμένον καί τηρεῖν αὐτόν κατ’ οἶκον, ἵνα ἑκάστης ἡμέρας αὐτός τε καί οἱ ἑαυτοῦ οἰκεῖοι μεταλαμβάνουσιν… Ἀλλά καί κατά τήν δ’ καί ε’ ἑκατονταετηρίδα, εὑρίσκομεν τό ἔθος τοῦτο ἐπικρατοῦν ἐν ταῖς κατ’ Αἴγυπτον Ἐκκλησίαις».
Ὁ πόθος αὐτός τῶν Χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώνων γιά τήν καθημερινή συμμετοχή στά Ἄχραντα Μυστήρια, ὁδήγησε πρός τό τέλος τοῦ 2ου αἰ. στήν συχνότερη τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας/ Λειτουργίας.
Ἡ σχεδόν καθημερινή συμμετοχή τῶν πιστῶν στήν Θεία Εὐχαριστία (ἀλλά καί ἡ Θεία Κοινωνία ἐκτός ναοῦ, «κατ’ οἶκον», ἄνευ Ἱερέως, τόσο τῶν μοναχῶν, ὅσο καί λαϊκῶν), ἐκφράζεται μέ σαφέστερο τρόπο ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο:
«Καί τό κοινωνεῖν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καί μεταλαμβάνειν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καλόν καί ἐπωφελές…Τίς γάρ ἀμφιβάλλει, ὅτι τό μετέχειν συνεχῶς τῆς ζωῆς, οὐδέν ἄλλο ἐστί ἤ ζῆν πολλαχῶς; Ἡμεῖς μέντοιγε τέταρτον καθ’ ἑβδομάδα κοινωνοῦμεν· ἐν τῇ Κυριακῇ, ἐν τῇ Τετράδι, ἐν τῇ Παρασκευῇ καί τῷ Σαββάτῳ καί ἐν ταῖς ἄλλαις ἡμέραις, ἐάν ἦ μνήμη Ἁγίου τινός.
Τό δέ ἀναγκάζεσθαί τινα, μή παρόντος Ἱερέως, τήν κοινωνίαν τῇ ἰδίᾳ χειρί λαμβάνειν, μηδαμῶς εἶναι βαρύ, περιττόν ἐστιν ἀποδεικνύεται, διά τό κατά τήν μακράν συνήθειαν καί δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων πιστώσασθαι. Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἐστν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἐφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν. Ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ, ἕκαστος καί τῶν λαῶν τελούντων, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἔχει κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καί ὅτε βούλεται μεταλαμβάνει δι’ ἑαυτοῦ. Ἅπαξ γάρ τοῦ Ἱερέως τήν θυσίαν τελειώσαντος καί δεδωκότος, ὁ λαβών αὐτήν καί μεταλαμβάνων πιστεύειν ὀφείλει, ὡς παρ’ αὐτοῦ Ἱερέως μεταλαμβάνειν ὀφείλει. Καί γάρ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὁ Ἱερεύς ἐπιδίδωσι τήν μερίδα καί κατέχει αὐτήν ὁ ὑποδεξάμενος μετ’ ἐξουσίας ἁπάσης καί οὕτω προσάγει τῷ στόματι τῇ ἰδίᾳ χειρί. Ταυτόν τοίνυν ἐστί τῇ δυνάμει, εἴτε μίαν μερίδα δέξηταί τις παρά τοῦ Ἱερέως, εἴτε πολλάς μερίδας ὁμοῦ» («Πρός Καισαρίαν Πατρικίαν», P.G. 32, 484 – 485).
Τό αὐτό μαρτυρεῖ καί ὁ Ὅσιος Βαρσανούφιος ὁ Μέγας. Ἀπαντῶντας στήν ἐρώτηση ἄν κάποιος μπορεῖ νά κοινωνεῖ στό κελλί του κάθε ἡμέρα, λέγει: «Περί δέ τοῦ ἔρχεσθαι τήν Θείαν Κοινωνίαν, ὁπότε κατά καταφρόνησιν οὐ γίνεται, ἀλλά κατά ἀσθένειαν, οὐκ ἐστι κατάκρισις· καί γάρ ὁ ἀρχίατρος πρός τούς πάνυ κάμνοντας καί κακῶς ἔχοντας, ἀφ’ ἑαυτοῦ ἦλθεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός

κοινωνῶμεν καθημερινῶς» (πρβλ. Migne 19, σελ. 678).
Ὁ Ὅσιος  Ἰώβ ὁ Ὁμολογητής γράφει: «Καί καθ’ ἡμέραν εἰ οἷόν τε (ἐάν εἶναι δυνατόν), τοῖς ἀξίοις ἐπιτελεῖσθαι συγκεχώρειται (ἡ Θεία Κοινωνία). Ἱερεῦσί τε ὁμοίως καί ἰδιώταις, ἀνδράσι τε καί γυναιξί, νηπίοις καί γέρουσι καί πάςῃ Χριστιανῶν ἡλικίᾳ, ἁπλῶς καί τάξει».
Ὁ ἅγ. Κυπριανός ἐπ. Καρχηδόνος μαρτυρεῖ, ὅτι στήν ἐποχή του στίς ἐκκλησίες τῆς βορείου Ἀφρικῆς, ἴσχυε ἡ καθημερινή Θεία Κοινωνία. «Καθημερινῶς - γράφει - τήν Εὐχαριστίαν ὡς τροφήν σωτηρίας λαμβάνομεν» (“De oratione Domini”, 18). Τό αὐτό δέχονται ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος ἐπ. Μεδιολάνων (In Psal. 118), ὁ ἅγ. Ἱερώνυμος καί ὁ Ἱερός Αὐγουστῖνος (PL 22, 672, 38, 1099).

Τό αὐτό δέχεται καί ὁ Μέγας Βασίλειος: «Πάντες γάρ οἱ κατά τάς ἐρήμους μονάζοντες, ἔνθα μή ἔστιν Ἱερεύς, κοινωνίαν οἴκοι κατέχοντες, ἀφ’ ἑαυτῶν μεταλαμβάνουσιν· ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δέ καί ἐν Αἰγύπτῳ ἕκαστος καί τῶν ἐν λαῷ τελούντων, ὡς ἐπί τῷ πλεῖστον, ἔχει Κοινωνίαν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ» (Ἐπιστολή 93η. Βλ. Νικ. Καλογερᾶ, «Χριστιανική Ἀρχαιολογία», σελ. 437).
Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνει καί ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους στήν «Εἰσηγητική Ἔκθεση» τοῦ ἔτους 1970 (μεταξύ τῶν συντακτῶν της ἦταν καί ὁ Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης), μέ τήν ὁποία ἀπάντησε στούς μοναχούς ἐκείνους πού πρέσβευαν τήν συνεχῆ Θεία Κοινωνία. «Καίτοι δέ αἱ τῶν πιστῶν συνάξεις ἐπαύσαντο καθ’ ἡμέραν γινόμεναι, ὡς ἀνωτέρω εἴρηται, ἀλλ’ ὅμως ἡ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν μετάληψις τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνομίζετο παρά τοῖς Χριστιανοῖς ἀναγκαιοτάτη καί ἀπαραίτητος πρός σωτηρίαν. Τούτου δέ ἔνεκα καί τῆς β’ καί γ’ ἑκατονταετηρίδος, ἐπεκράτησε τό ἔθος τοῦ παραλαμβάνειν ἕκαστον ἀπό τοῦ Ἱερέως Ἄρτον ἡγιασμένον καί τηρεῖν αὐτόν κατ’ οἶκον, ἵνα ἑκάστης ἡμέρας αὐτός τε καί οἱ ἑαυτοῦ οἰκεῖοι μεταλαμβάνουσιν… Ἀλλά καί κατά τήν δ’ καί ε’ ἑκατονταετηρίδα, εὑρίσκομεν τό ἔθος τοῦτο ἐπικρατοῦν ἐν ταῖς κατ’ Αἴγυπτον Ἐκκλησίαις»

«Ἡ φύσις (λοιπόν) – καταλήγει ὁ Ἁγιορείτης Μοναχός Θεοδώρητος - ὡς εἴδομεν καί ὁ σκοπός τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀπαιτοῦν καί θά ἀπαιτοῦν ἐσαεί τήν συμμετοχήν εἰς τό θειότατον Μυστήριον, τῶν μή ἐν ἐπιτιμίοις ὄντων πιστῶν. Ἐνταῦθα πρέπει νά τονισθῇ πρός ἀπόδειξιν τῶν λεχθέντων ὅτι, καίτοι αἱ καθημεριναί συνάξεις τῶν πιστῶν ἔπαυσαν νά τελῶνται εἰς τούς μεταποστολικούς χρόνους καί ὡρίσθησαν τακταί πρός τοῦτο ἡμέραι, παρά ταῦτα ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, πρός συνεχῆ πνευματικήν τροφοδοσίαν τῶν τέκνων Της, εὗρε τρόπον ἵνα καταστήσῃ τόν ὄντως ἐπιούσιον ἄρτον, τό οὐράνιον μάνα, καθημερινήν τροφήν, μιμουμένη εἰς τοῦτο τήν φιλόστοργον λεχώ, τήν συνεχῶς παρέχουσα τήν ἑαυτῆς ζωηφόρον θηλύν τοῖς νεογεννήτοις» (μ. Θεοδωρήτου, «Ἡ Εὐχαριστιακή συμμετοχή ἐν Ἁγίῳ Ὄρει», σελ. 109).

Ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος ἐπ. Μεδιολάνων, κατελέγχοντας τήν παρατηρουμένη ἤδη στήν ἐποχή ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο, γράφει: «Περί τοῦ Ἄρτου τῆς Ζωῆς, ὅτι ὁ Θεός ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τόν Ἄρτον τοῦτον καθημερινόν καί ἡμεῖς ποιοῦμεν τοῦτον ἑνιαύσιον» (

Στήν δεύτερη εὐχή τῶν πιστῶν, στήν Θεία Λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ Λειτουργός εὔχεται: «Χάρισαι δέ ὁ Θεός καί τοῖς συνευχομένοις ἡμῖν προκοπήν βίου καί πίστεως καί συνέσεως πνευματικῆς· δός αὐτοῖς πάντοτε μετά φόβου καί ἀγάπης λατρεύειν Σοι ἀνενόχως καί ἀκατακρίτως μετέχειν τῶν Ἀχράντων Σου Μυστηρίων καί τῆς ἐπουρανίου Σου Βασιλείας ἀξιωθῆναι». «Πάντοτε… μετέχειν» καί ὄχι μόνο σήμερα πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία.
δ. Στήν Εὐχή μετά τήν τελείωση τῶν Μυστηρίων ἀναγινώσκεται: «Ὥστε γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσιν εἰς νῆψιν ψυχῆς καί ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Ἡ νῆψις τῆς ψυχῆς καί ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι καθημερινό αἴτημα προσευχῆς καί ζωῆς καί δίδεται μόνο μέ τήν Θεία Κοινωνία.